فاطمه علوی، فائقه سادات میرصمدی
آمدنشان خوب است؛ هم برای خودشان، هم برای ما. انگار كه آنها دریا را تجربه كنند، ما هم دریا برایمان عادی نشود. یك قلمش همین نماز جماعت تونسی‌ها است. به محض ورود به خاك ایران پرسیدند؛ نماز جماعت كجا خوانده می شود؟ راهنمایی‌شان كرده بودند به نمازخانه‌ی فرودگاه. بعد از نماز، راهنما زود آمده بود بیرون كه مهمان‌ها ببینندش و گم نشوند. هر چه ایستاده بود، تونسی‌ها نیامده بودند بیرون. نگران رفته بود دنبالشان. در نمازخانه نشسته بودند و گریه می‌كردند. پرسیده بود چرا گریه می‌كنید؟ گفته بودند این‌جا می‌شود نماز جماعت خواند. می‌شود حجاب داشت. گفته بودند ایران كشوری آزاد است و تا به حال این‌قدر احساس آزادی نكرده بودند.
چهار گام برای پیشرفت معنوی